Во светот на HVAC системите, пресметките на топлинските загуби се добро познати и постојат голем број на софтвери, Excel табели, прирачници и слично кои овозможуваат детални калкулации. Меѓутоа, во практиката се случува овие пресметки често да бидат претерани, а со тоа и системите за греење да бидат предимензионирани. Често се проектираат за 100% од грејната сезона, на што се додава дополнителна моќност за “безбедност”. На овој начин, капацитетот може да биде зголемен и за повеќе од 50% над реалните потреби.
Зошто доаѓа до предимензионирање?
Во процесот на проектирање, инженерите додаваат одреден капацитет за да се осигураат дека системот ќе може да ги задоволи потребите дури и во екстремни услови. Потоа, инсталерите додаваат уште малку, сметајќи дека тоа е потребно за да се обезбеди комфор. Меѓутоа, ваквиот слој од дополнителни безбедносни мерки доведува до предимензионирани системи кои работат со повеќе капацитет отколку што е потребно. Ова има повеќе негативни последици:
-Честите вклучувања и исклучувања го намалуваат работниот век на компресорот.
-Системот не работи во својата оптимална зона, што ја намалува ефикасноста.
-Сметките за електрична енергија се зголемени поради поголемата потрошувачка на енергија.
-Важноста на термичката маса и карактеристиките на зградата
Пресметките на топлинските загуби често не ја земаат предвид термичката маса на добро изолирана зграда. Во пракса, материјалите како бетон, камен или водата во радијаторите и подното греење ја складираат и ослободуваат топлината постепено, со што се намалува потребата за голем капацитет. На пример, во еден случај на Panasonic T-Cap топлинска пумпа, дури и при надворешна температура од -10°C и потребна внатрешна температура од 24°C, компресорот работел на само 48 Hz, со потрошувачка од 2.2 kW и произведувал топлинска моќност од 7.2 kW. Ова покажува дека добро проектираната термичка маса на зградата помага во стабилизирањето на температурата, намалувајќи ја потребата за голем капацитет.
Реални оптоварувања во споредба со пресметките
Софтверите за топлински загуби пресметуваат капацитет на системот кој треба да ги задоволи 100% од потребите при најниската надворешна температура. Но, во реалноста, вакви екстремни температури се случуваат многу ретко. Оптимално е проектирањето на системите за 99% или 99.6% од грејната сезона. Така, на пример, доколку системот е проектиран за температури до -15°C, тој ќе биде способен да одржува комфор во повеќето денови, а истовремено ќе биде поефикасен и со пониски трошоци за енергија.
Потреба од промени во стандардите и прописите
Се повеќе професионалци во областа препознаваат дека проектирањето на системите за реалните потреби, наместо екстремните услови, има повеќе предности. На долг рок, со промените во стандардите и прописите, би можеле да се избегнат предимензионираните инсталации кои значат и поголеми почетни трошоци и поголема потрошувачка на енергија.
Заклучок
Со оваа дискусија и реален пример, се гледа дека голем дел од инсталациите за греење се предимензионирани и не се соодветни за современите енергетски стандарди. Додека се разбира важноста на додатниот капацитет за безбедност, премногу големите инсталации не само што се поскапи туку и работат помалку ефикасно и бараат повеќе енергија. Искористувањето на термичката маса и правилното димензионирање на системот за 99% од грејната сезона може да придонесат за подобри перформанси и намалување на трошоците.
Ова е значајна лекција за сите професионалци во областа на HVAC, бидејќи покажува дека оптималното димензионирање, а не предимензионирањето, е клуч за постигнување на енергетски ефикасни и долготрајни системи за греење.
